ប្រែសម្រួល៖សហការី
សៀងហៃ៖ ក្រុមអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រអន្តរជាតិមកពីប្រទេសចិន និងសហរដ្ឋអាមេរិក បានធ្វើរបកគំហើញដ៏គួរឱ្យកត់សម្គាល់មួយ ដោយបង្ហាញថា វត្ថុដ៏ធំចំនួនពីរដែលកប់ជ្រៅលើផ្ទៃដីនៃភព អាចជាសារីរិកធាតុកកំណើតនៃភពព្រះច័ន្ទកាលពី ៤. ពាន់លានឆ្នាំមុន។ .
ទ្រឹស្ដីឈានមុខមួយបានអះអាងថា ព្រះច័ន្ទបានបង្កើតឡើងនៅពេលដែលភពនោះមានទំហំប៉ុន Mars ដែលមានឈ្មោះថា Theia បានវាយប្រហារ Gaia ឬផែនដីនៃភពនោះដំបូង ហើយការបុកគ្នានៃភពទាំងនោះបានបក់បោកស្រទាប់ខាងលើនៃផែនដីចូលទៅក្នុងលំហ ហើយកំទេចកំទីរបស់វាក៏បានច្របាច់បញ្ចូលគ្នាដើម្បីបង្កើតជាភពព្រះច័ន្ទ។
ក្រុមអ្នកស្រាវជ្រាវមកពីវិទ្យាស្ថានបច្ចេកវិទ្យាកាលីហ្វ័រញ៉ា សាកលវិទ្យាល័យរដ្ឋអារីហ្សូណា និងកន្លែងសង្កេតតារាសាស្ត្រសៀងហៃ (SHAO) ក្រោមបណ្ឌិត្យសភាវិទ្យាសាស្ត្រចិនបានផ្តល់ភស្តុតាងថ្មីសម្រាប់សម្មតិកម្មនេះនៅក្នុងការសិក្សាដែលបានចេញផ្សាយកាលពីថ្ងៃព្រហស្បតិ៍នៅក្នុងទស្សនាវដ្តី Nature ។
ពួកគេបានរកឃើញថាភាពមិនធម្មតានៃទ្វីបចំនួនពីរដែលមានល្បឿនរញ្ជួយទាបនៅក្នុងស្រទាប់នៃទ្រនាប់ទាបបំផុត នៅក្រោមទ្វីបអាហ្រ្វិក និងមហាសមុទ្រប៉ាស៊ីហ្វិក តរៀងគ្នាអាចកើតចេញពីវត្ថុធាតុ Theia mantle (TMMs) ដែលមាននៅខាងក្នុងពី ២ ទៅ ៣.៥% ក្រាស់ជាង proto-Earth ។
ដោយប្រើការក្លែងធ្វើជាផលប៉ះពាល់ដ៏ធំ ក្រុមការងារបានបង្ហាញថាប្រភាគស្រទាប់នៃទ្រនាប់របស់ Theia អាចត្រូវបានបញ្ជូនទៅ និងរក្សាទុកនៅក្នុងស្រទាប់នៃទ្រនាប់ខាងក្រោមដ៏រឹងមាំរបស់ផែនដីនៃភពនោះ បន្ទាប់ពីរងការប៉ះទង្គិចគ្នារវាងភពនិងភពដ៏ធំទើបបង្កើតបានជាភពព្រះច័ន្ទ។
ពួកគេបានរកឃើញថាសារីរិកធាតុរបស់ Theia ដូចជាថ្មព្រះច័ន្ទ សម្បូរទៅដោយជាតិដែក ដូច្នេះហើយទើបធ្វើឱ្យវាក្រាស់ជាងសារធាតុដែលនៅជុំវិញវា។
ដុំពកក្រាស់ដែលមានទំហំរាប់សិបគីឡូម៉ែត្រ បន្ទាប់ពីជះថាមពលក៏អាចលិចនៅពេលក្រោយមក និងកកជាគំនរកម្ដៅនៅលើស្នូលផែនដីនៃភពនោះ ហើយអាចលេចចេញជារូបរាងព្រះច័ន្ទរហូតមកដល់បច្ចុប្បន្ន ផលវិភាគធម្មជាតិរកឃើញដោយសាមានការប៉ះទង្គិចរវាងភពនិងភពដ៏ធំដែលបង្កកំណើតបង្កើតជាព្រះច័ន្ទ។ .
លទ្ធផលនេះក៏ផ្តល់នូវទស្សនវិស័យថ្មីមួយសម្រាប់ការយល់ដឹងអំពីរចនាសម្ព័ន្ធស្រទាប់ខាងក្នុងនៃផែនដីរបស់ភពនិមួយតៗ ការវិវត្តន៍រយៈពេលវែងនៃផែនដីរបស់ភពនិមួយៗកឺជាដំណើរការបង្កើតបាននូវប្រព័ន្ធព្រះអាទិត្យផ្នែកស្រទាប់ខាងក្នុង។
លោក Deng Hongping មកពីក្រុមហ៊ុន SHAO ដែលជាសហអ្នកនិពន្ធនៃការសិក្សាបាននិយាយថា “ឥទ្ធិពលដ៏ធំដែលបង្កើតជាព្រះច័ន្ទគឺមានប្រភពដើមមកពីភាពខុសប្រក្រតីលើស្រទាប់នៃទ្រនាប់ផែនដីរបស់ភពដំបូង និងជាចំណុចចាប់ផ្តើមសម្រាប់ការវិវត្តន៍ភូគព្ភសាស្ត្ររបស់ផែនដីនៃភពនោះក្នុងរយៈពេល ៤.៥ ពាន់លានឆ្នាំ” ។
លោក Deng បានបន្ថែមថា “ការសិក្សារបស់យើងអាចផ្តល់តម្រុយដល់ការរស់នៅរបស់ភពដែលនៅ
ក្រៅប្រព័ន្ធព្រះអាទិត្យរបស់យើង”៕